Les bobos

Als u in Parijs woont hoef ik het niet uit te leggen. Maar mocht dit niet het geval zijn (of woont u in een grot in Parijs – toch onwaarschijnlijk) dan is het hoog tijd dat dit blog het fenomeen “bobo” aan u uitlegt.

Bobo staat voor bohémien bourgeois, wat men zou kunnen vertalen als hippie-achtige snobs. Echter, als men ze vergelijkt met de sixtiesgedachten zijn het de grootste nepperdhippies die men zou kunnen bedenken. Het bohémien is om aan te geven dat men links stemt, maar behalve het kruisje op het stembiljet is er in de praktijk bitter weinig sprake van idealisme. Het bourgeois staat voor het feit dat men middle class, hoogopgeleid en snobistisch is, zonder overigens per sé van zeer goede huize te komen.

Deze twee elementen gaan in Parijs zeer goed samen, onder de “jongere generatie”.

Echter wordt het label bobo geplakt op zo’n beetje vanalles dat jong is en niet compleet reactionair. Tijd dus om de verschillende types bobo te filteren.

De Marais-bobo

De Marais-bobo is de meest gefortuneerde van alle bobo’s: in de Marais wonen is immers niet voor de poes. Oorspronkelijk was het vierde arrondissement het epicentrum van alle hipheid, maar omdat dat al te lang het geval was en hipheid vanzelfsprekend een tijdelijk iets is, is dit verplaatst naar het 3e arrondissement, de haut Marais, dat vlak tegen de place de la République aan ligt.

Hoe herkent men een Marais-bobo? Heel makkelijk: hij/zij ziet eruit of ie enkele maanden heeft nagedacht over het tenue dat ie aanheeft, nog eens een jaar nodig heeft gehad om dit idee in exclusieve boetiekjes bij elkaar te sprokkelen. O nee, dat kan niet, want toen was de trend alweer voorbij.

Waar spot men een Marais-bobo? In de Marais, duh. Maar meer precies in een bar, restaurant of designgalerij waar per definitie een wachtlijst voor is.

Wat is het meest onuitstaanbare aan een Marais-bobo? Dat ie denkt dat de hele wereld zoals hem/haar wil zijn. (Ik heb dan ook geen foto van een Marais-bobo gemaakt, want het laatste dat ik wil is dat ze dit aanzien voor vleierij, begrijpt u.)

De bobo rond het Canal St Martin

Het Canal Saint Martin, gelegen in het 10e arrondissement, huisvest de jongere bobo met iets meer edge. Armer dan de Marais-bobo kunnen we deze variant vertalen als hipster. Het moet er allemaal vooral niet te gelikt uit zien. Maar te excentriek zal het nooit worden: we blijven wel in Parijs en we ondergaan allemaal de hoofd-tot-teen aanblik. Excentriek zijn betekent hiermee dat men dagelijks honderden afkeurende blikken over zich heen krijgt en er zijn maar weinig mensen die dit leuk vinden.

Hoe herkent men een bobo uit het 10e / 11e arrondissement? Simpel: houthakkersbloesje, skinny jeans, goeie zwarte jas, Converse All Stars. Het moet er op het eerste gezicht hip en een beetje armoedig uit zien maar ondertussen is deze bobo een heimele fashion-liefhebber en fanatieke trendvolger.

Waar huist deze bobo? Behalve aan het Canal St Martin is de place de la République een atoomkerntje waar deze bobo’s dag en nacht omheen cirkelen. Ook is er in het elfde arrondissement de rue Oberkampf waar alleen maar barretjes staan, maar dat is alweer een beetje has been. En Bastille is al helemaal een plek waar alleen eerstejaarsstudenten van denken dat het cool is.

Wat is het meest onuitstaanbare aan dit type bobo? Eigenlijk is dit type bobo best wel aardig. Gelukkig maar, want er zijn er heel veel van. Ze leven met de saaie illusie dat iedereen die niet in noord-oost Parijs woont saai is, maar het is niet moeilijk om hen in hun waan te laten.

De Montmartre-bobo

Montmartre is een apart verhaal. Gloeiend irritant kunnen deze bobo’s zijn maar zolang men hun 18e arrondissement mijdt is er niet veel aan de hand: gezien de Montmartre-bobo Montmartre vrijwel nooit verlaat is er weinig kans deze elders tegen te komen. Dit type bobo vindt (hé, een terugkerend verschijnsel) dat het in de enige wijk woont die er toe doet, en waar men gelijkgestemden vindt.

Onder gelijkgestemden verstaat men het Franse equivalent van Groenlinks-stemmers: hardnekkige bio-schranzers met een bovengemiddeld hoog percentage glutenallergiën. Van oorsprong een artiestenwijk, is de kans groot dat de Montmartre-bobo een creatief beroep uitoefent (al dan niet gesponsord door papa). Maar ook zijn er steeds meer bobo’s met “normale” beroepen die steunen op de bohémien allure die het wonen achter de noordelijke berg van Parijs met zich mee brengt.

Hoe herkent men een Montmartre-bobo? Anders dan de rest van gans Parijs, draagt deze bobo kleurvolle kleding. Een beetje kinderlijk zou men kunnen zeggen, maar de Montmartre-bobo koestert hiermee de gedachte origineel te zijn. Hakschoentjes zijn uit den boze, en het liefst moet het kledij al een beetje versleten of tenminste een beetje slobberig zijn. Mode en trends zijn uit den boze.

Wat is de typische hangout van een Montmartre-bobo? Een versleten, half illegale bar of een yogacentrum met zelfgemaakte decoratie in felle kleurtjes. En de biologische dan wel Afrikaanse markt.

Wat is het meest onuitstaanbare aan een Montmartre-bobo? De Montmartre bobo is ervan overtuigd een Vrije Geest te zijn en heeft een heel precies idee over wat een Vrije Geest is. Dus eet u niet strikt biologisch? Heeft u een kantoorbaan in de privésector? Houdt u van een beetje mode op zijn tijd? Heeft u een televisie? Heeft u op een avond ook wel eens géén zin om de hele nacht in de kroeg te hangen om de volgende dag uw kater royaal te vieren met zelfmedelijden en existentiële levensvragen? Dan bent u geen Vrije Geest en ziet men het liefst dat u opkrast uit deze voor Vrije Geesten Bestemde Wijk.

De ruige bobo

De ruige bobo noem ik hier de bobo die in de ruigere buurten van Parijs durft te wonen. Dat is Barbès-Rochechouart in het 18e (maar dan is ie al snel een Montmartre-bobo, zie hierboven) of Belleville in het 19e arrondissement en in mindere mate het 20e.

Deze bobo houdt dus van een quartier met een rauw randje. Het voordeel van deze wijken is dat de huurprijzen nog lekker laag zijn en het allemaal nog een beetje easy going is. Of deze bobo anti-trend of juist avant-garde is, is nogal moeilijk te zeggen want vind maar eens het verschil tussen iemand die zich als een dakloze kleedt en iemand die ver zijn tijd vooruit is.

Waar herkent men de ruige bobo aan? Raar t-shirt, versleten spijkerbroek, gekke gympies. Onverzorgd kapsel. Mogelijk een geinige tattoo.

Waar hangt de ruige bobo zoal? In een woonbootbar aan het Ourq-kanaal waar als enige plek in Parijs een flesje bier voor 2 euro over de toonbank gaat, waarvan de decoratie spontaan bij elkaar is geknutseld en iedereen zomaar wat doet. Dit alles dankzij het feit dat de toko wordt gerund door Jamaicaanse dudes zonder winstoogmerk, die een goede relatie hebben met de locale Kazachstaanse mafia (of zo stel ik me althans voor. ??).

Wat is het meest onuitstaanbare aan de ruige bobo? Hm, er zijn er wel een paar die vinden dat zij in de enige echte coole buurt van Parijs wonen, maar de meesten zijn te cool om daar moeilijk over te doen. Eigenlijk niet heel onuitstaanbaar, deze bobo, behalve wellicht als ie stoned is.

U merkt, er bestaat een nuance tussen de verschillende types “bobo”.

Wat er daarnaast ook plaatsvindt is dat het een populaire gedachte is om een hekel te hebben aan bobo’s (zie dit artikel), terwijl men stiekem volgens een bepaalde definitie (want er zijn er dus nogal wat) ook zelf is (zie de auteur van dit artikel).

Ik vind het originele principe van een bobo wel mooi, maar zelf vind ik natuurlijk dat ik boven dit soort futiele trends sta (an sich al een irritante bobo-eigenschap). Maar volgens iemand die minder bohémien en bourgeois is zou het zomaar kunnen dat die persoon mij welk degelijk voor bobo aanziet. De term bobo kan volgens een flexibele definiëring zo’n beetje op iedereen worden geplakt.

Omdat ik me kan voorstellen dat dit concept hiermee wat omvangrijk lijkt – zeker indien u voor het eerst over dit fenomeen leest – vraagt u zich mogelijk af: zijn er dan ook nog jongeren die geen bobo’s zijn?

Ja, die zijn er, maar daar zal ik weer een andere blog aan besteden.