Het is een mooie nazomerdag en een vriendin en ik besluiten af te spreken in de buurt van de Bibliothèque François Mitterand, langs de Seine, waar zich barretjes op bootjes bevinden en mensen picknicken op de brede kades. Het is een strak moderne plek, die in de zomer aangenaam en atypisch aandoet voor Parijs. In de winter snoeit de wind er hard langs de glazen vierkanten gebouwen en is er niemand.
Maar nu zijn er veel: mensen. We lopen noordwaarts richting de Gare d’Austerlitz langs een soort van strandrestaurants die dus in strikte zin geen strandrestaurants zijn maar kade-restaurants, maar waar mensen evengoed in strandstoelen loungen en rosé en Aperol Spritz drinken. Dan lopen we vlak voor een brug waarvan we zien dat er een heleboel mensen op matrassen en in tenten liggen. Het zijn er te veel om de gebruikelijke zwervers te zijn en bovendien lijken ze te goed georganiseerd en zijn ze zwart en zijn het soms hele families. Het kwartje valt al snel: vluchtelingen.
Bises de Paris ! 